“Achter hem / Is zo ver weg / Dus mijn tranen / Laat ik hier.” Bij gelegenheid van de Nationale Dodenherdenking een gedicht van scholier Julia Naaborg.
Daar hangt hij,
Flinterdun en full HD,
Wat is hij mooi,
Eén druk,
En daar ben jij.
Hij vertelt,
Scherven in je bed,
Je pop onder puin,
Ouders nu niet meer,
En morgen hier en daar een bui.
Hij vertelt zoveel,
Maar het eten is klaar,
Het werk te veel,
De tijd te kort,
En hij, hij praat maar door.
Ik stuur een acceptgiro,
Wat kleren, wat geweten,
Die alle alweer,
Op gouden stoepen,
Zullen vallen.
En ik zie je tranen wel,
Maar achter hem,
Is zo ver weg,
Dus mijn tranen,
Laat ik hier.
Toch zal ik kijken,
en zal ik schrijven,
en zal ik sturen,
en zal ik roepen,
Wat erg!
Maar als de bom ontploft,
Dan zap ik weg.