Boris Johnson buigt het hoofd voor het coronavirus. Dries van den Akker kijkt naar twee foto’s van de regeringsleider en ziet een parabel.

Deze fotocollage stond op zaterdag 31 januari 2021 in de Engelse krant The Observer. De bovenste foto toont de Engelse regeringsleider, Boris Johnson, aan het begin van zijn ambtsperiode. Vol zelfvertrouwen sprak hij daar over de economische voordelen die het Verenigd Koninkrijk zou kunnen ontlenen aan het coronavirus. Een jaar later, halverwege januari 2021, moest hij melden dat het dodental ten gevolge van dat virus de honderdduizend had overschreden (onderste foto).

Een parabel

Het is niet mijn bedoeling een oordeel te vellen over de kwaliteit van Johnsons’ beleid. Voor mij werken deze twee foto’s als een parabel. 

Herkenning. Maakte ik niet hetzelfde mee op verschillende momenten in mijn leven? Vol vertrouwen ergens aan beginnen, vol goede moed en zelfverzekerd, trots dat ik het mag doen … Nog zonder weet te hebben van de moeilijkheden en tegenslagen die mij nog te wachten staan. Die kan ik natuurlijk de baas. Zo begon ik ooit aan mijn leven als jezuïet, zo begon ik als docent in het middelbaar onderwijs, aan een bestuursfunctie … Ach, er waren zo veel momenten van: ‘Dat doe ik wel.’ 

Het geheim van het leven zit niet in de eerste plaats in de rijkdom van mijn talenten

Maar geconfronteerd met de echte problemen en moeilijkheden, met de pijn van mensen, met mijn eigen grenzen, moest ik het hoofd buigen. Het geheim van het leven zit niet in de eerste plaats in de rijkdom van mijn talenten, maar veeleer in het bewustzijn van de grenzen ervan, in het erkennen van gemaakte fouten; in het besef dat ik hulp (en vergeving) nodig heb, omdat ik het nu eenmaal niet alleen kan. 

Bescheidenheid. Deze fotocollage is een spiegel van mijn eigen levenservaring.

 Deze fotocollage stond op zaterdag 31 januari 2021 in de Engelse krant The Observer op pagina page 35. 

[Wil je artikelen als deze niet missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief]