Op het ‘veld van de herders’ hoorde hij de biecht, in een Palestijnse gevangenis vierde hij de eucharistie. Hans Putman SJ vierde Kerst in Bethlehem.

Kerstmis in Bethlehem: op het Plein van de Kribbe staat een reusachtige kerstboom met een prachtige kribbe. Toeristen van over heel de wereld (meer en meer Afrikanen) zijn bereid om uren in de rij te staan om te kunnen afdalen in de grot en de plaats te vereren waar Jezus geboren werd.

Op 24 december was de hele binnenstad afgezet. Patriarch Fouad Twal werd ingehaald door de verkenners, het politiekorps en allerlei jeugdbewegingen. Hij celebreert – omgeven door een groot aantal bisschoppen en priesters en in het bijzijn van de Palestijnse president, Mahmoud Abbas – de nachtmis. Zijn boodschap wordt over de hele wereld uitgezonden: “Kerstmis trekt alle aandacht naar Bethlehem. Van hieruit begint het geheim van Kerstmis zich zo vriendelijk over de wereld  te verspreiden, te midden van conflicten en geweld, die het Nabije Oosten in stukken scheuren.”

Naar het veld van de herders

Patriach Fouad vroeg om een onmiddellijk staakt-het-vuren in Syrië en een stop van de wapenleveranties. Hij sprak over het lijden van de Palestijnse bevolking, met name in Gaza. Hij wenste dat de christenen zich thuis mogen voelen in de Arabische landen, te midden van een groeiend moslimfundamentalisme.

De emoties waren groot, vooral toen ieder uitsprak wat hij van Onze Lieve Heer verwachtte voor dit feest

Je moet lang van te voren kaartjes reserveren om een plaatsje te vinden in de basiliek. Zelf gaf ik er de voorkeur aan om naar het ‘veld van de herders’ te gaan in Beit Sahour. De hele middag en avond komen groepen toeristen aan om de eucharistie te vieren aan de verschillende altaren in het open veld. Ik heb me daar geïnstalleerd, in de kou, met een bordje ‘BIECHTEN’ in het Engels, Frans, Nederlands en Arabisch. Zo heb ik vele mensen kunnen helpen om in deze kerstnacht ‘herboren’ te worden, samen met het Kerstkindje.

Menig traantje werd er weggepinkt

Op Kerstmorgen had ik een speciale ervaring toen ik – samen met de zusters van Moeder Teresa en een Duitse diaken – de eucharistie kon vieren in de gevangenis van de Palestijnse Autoriteit. De gelovigen waren vier Nigerianen en vier Palestijnse christenen.

Ik heb me daar geïnstalleerd, in de kou, met een bordje ‘BIECHTEN’ in het Engels, Frans, Nederlands en Arabisch.

De emoties waren groot, vooral toen ieder uitsprak wat hij van Onze Lieve Heer verwachtte voor dit feest. Hier werd duidelijk dat een verblijf in de gevangenis vaak meer effect heeft dan een retraite. Menig traantje werd er weggepinkt; allen gingen te communie. Na de Mis was er kort gelegenheid om iets lekkers te eten, wat de zusters hadden meegebracht. Kun je beter Kerstmis vieren dan door mensen te helpen opnieuw op weg te gaan (in de biecht) en Jezus naar de gevangenen te brengen (in de Mis)?