Rita Loyens schreef de digitale 40-dagenretraite van de jezuïeten 2024: De steen is weggerold. Wie is zij en wat kunnen de deelnemers van de retraite verwachten?
Schrijf je hier in voor de 40-dagenretraite
“Ik ben gehuwd, moeder van een zoon en dochter en oma van zes kleinkinderen.
Ik werk als pastoraal coördinator in de pastorale eenheid Heilige Damiaan De Veuster Lanaken en als dekenaal medewerker voor de catechese en geloofsvorming in het dekenaat Genk.
Al op jonge leeftijd werkte ik als vrijwilliger in de parochie waar wij wonen, wat ik later echt ben gaan beschouwen als mijn roeping. Daarin zijn de Geestelijke Oefeningen van Ignatius heel belangrijk geweest. Die hebben sowieso mijn hele leven veranderd.”
“Dat begon in 1999 toen mijn broer ziek werd op 43-jarige leeftijd. Hij was priester en we hadden een heel goede band. De laatste week van zijn leven was ik 24 uur per dag bij hem. Aan dat ziekbed zag ik heel duidelijk dat mijn broer een relatie met Jezus had. Dat vond ik confronterend. Hoe komt het dat ik zo biddend ben maar Jezus niet ken? In de nachten, als mijn broer veel pijn had, zag ik dat hij in gebed met iemand in gesprek was. Dat was een delen van hart tot hart. Dat werkte diep op mij in. Ik hoorde de woorden niet, maar het voelde alsof ik aanwezig was op een heilige plek. Toen heb ik aan Jezus beloofd: als dit voorbij is, maak ik tijd voor u.”
“Ik ben eerst weer hard aan het werk gegaan en heb die belofte losgelaten. In de zomer kwam het terug op mijn bord: waar ben je nu? Dat ging de hele zomer zo door. Daar heb ik toen wel mee geworsteld. God kan toch niet van mij vragen dat ik tijd voor Jezus ga maken, ik heb het al zo druk. Toch heb ik toen gezegd: ik neem een sabbatjaar. ‘Ik leg het in Uw handen. Als Gij denkt te weten waar ik naartoe moet, toon het mij dan.’ Twee jaar heb ik gewacht en toen zag ik een klein artikeltje in Kerk&Leven over de Geestelijke Oefeningen: ‘Wil je leren bidden met de Bijbel?’. Ik wist meteen dat dat het was. Ik ben gestart met de Geestelijke Oefeningen in het dagelijks leven, een traject van negen maanden. En dat heeft mijn leven dus helemaal veranderd.”
“Doordat ik mij helemaal toelegde op hoe Jezus in het leven stond, ging ik zelf ook anders in het leven staan. Ik probeerde geconcentreerd naar Hem te kijken, maar liet ook mijn leven door Hem bekijken. Daardoor merkte ik dat ik meer aankon, meer draagkracht kreeg en meer betrokken werd op andere mensen. Voordien deelde ik mijn leven ook wel in gebed, maar zodra God terug begon te praten was ik vertrokken. Door de Geestelijke Oefeningen te ontvangen, leerde ik luisteren. Dat is: stil worden en wachten op wat van Hem komt. Vaak ook door te zeggen: ‘Mijn Heer en mijn God, ik ben hier aanwezig, spreek’.”
“Ja. Aan mijn begeleider van de Geestelijke Oefeningen zei ik vaak dat het voelde alsof ik voortdurend op heilige grond stond. Ik ervaar Hem als aanwezig. Een aanwezigheid die mij leidt.”
“Het heeft meer te maken met hoezeer je open wilt komen voor God en je door Hem wilt laten raken dan met de duur. Zonder zelf iets te willen forceren. Vraag om de genade ervoor open te komen, val stil, neem tijd om te luisteren en aanwezig te zijn. God is er, ook als wij dat niet merken. Wat kan helpen, is aansluiting te vinden bij je diepe verlangens. Daar speelt Hij graag op in. Wanneer je zegt: wat zou het fijn zijn om God wat beter te leren kennen, dan is dat al heel anders als: en nu neem ik 40 dagen en dan moet er iets gebeuren.”
“Je ontvangt dagelijks een gebedsmail. In deze mail staat de meditatie voor de volgende dag. Zo’n meditatie bestaat uit een Bijbeltekst en enkele vraagjes die je helpen om de woorden binnen te laten komen in je hart. Je bepaalt zelf hoeveel tijd je hiervoor uittrekt. De retraite volgt de dagelijkse schriftlezingen van de katholieke kerk, waar een sterke dynamiek richting Pasen van uitgaat. Daar heb ik iedere week een thema in gezien dat ik elke week aan het begin introduceer en vervolgens uitwerk in de rest van de week.”
“Ik wil vooral de hoop van ons christen-zijn laten doorklinken. ‘De steen is weggerold’ spreekt die hoop op de Paasmorgen uit. Ook in de diepst donkere dagen van ons leven is het belangrijk het licht te willen zien. Soms is het maar een klein stipje. Maar hoe meer we ons erop richten en het toelaten, hoe meer het schijnen gaat.”
“Zie het als een uitnodiging: Je hoeft niets te bereiken of te volbrengen. Ingaan op de uitnodiging is je toevertrouwen aan Hem die je uitnodigt. Probeer stilletjes het licht toe te laten in je lichaam en je geest. Dat is iets wat stapsgewijs gebeurt. Daar krijg je deze veertig dagen voor.”