Wat betekent het vandaag de dag een mysticus te zijn? Alberto Hurtado had een diepgaande spirituele ervaring waardoor zijn leven vlam vatte.
Tegenwoordig horen we veel geklaag over de secularisatie, over het verlies van het geloof, over de weinig talrijke roepingen tot het religieuze leven en het priesterschap, enzovoort. Het is zeker dat de cultuur duizelingwekkend snel evolueert. Wij staan voor een nieuw tijdperk en de overgang daarnaar is misschien ingrijpender dan we ooit hebben meegemaakt. Een nieuw tijdperk waarin de overdracht van geloof en waarden geen gelijke trend kan houden en waarin bovendien een ‘aangepaste taal’ ontbreekt.
De beroemde theoloog Karl Rahner SJ, zijn tijd ver vooruit, schreef al bijna vijftig jaar geleden: ‘De christen van morgen zal een mysticus zijn, iemand die iets ervaren heeft, of hij zal niet meer zijn’. Maar wat betekent mysticus zijn vandaag de dag?
Een nieuw tijdperk waarin de overdracht van geloof en waarden geen gelijke trend kan houden en waarin bovendien een ‘aangepaste taal’ ontbreekt.
In Chili en vooral in Hogar de Cristo zijn we bevoorrecht met de grote persoonlijkheid van Alberto Hurtado SJ (1901-1952). Men kan hem beschouwen als een voorloper en wegbereider van wat het betekent mysticus te zijn in een zeer snel veranderende cultuur.
Gedurende de zestien jaar dat hij apostolisch actief was (1936-1952), beleefde hij in het midden van die periode een diep spirituele ervaring. Het gaat over zijn ontmoeting met een dakloze straatbewoner op 18 oktober 1944. Alejandro Magnet, journalist en biograaf van Hurtado, beschrijft die scène meesterlijk:
Dit is geen beeldspraak. Ieder van hen is Christus. En wat doen we voor hen?
Gisternacht kon ik niet slapen na wat ik gezien had. Ik kwam aan bij de Sint Ignatius Residentie toen een man in hemdsmouwen, ondanks dat het miezerde, mij tegenhield. Hij stond daar, uitgemergeld en huiverend van koorts. In de straatverlichting kon ik zien dat zijn amandelen ernstig opgezwollen waren. Hij had geen slaapplaats en vroeg mij om geld om ergens te kunnen overnachten. Zo zijn er honderden die op straat leven in Santiago. Zij zijn allen werkelijk onze broeders. Dit is geen beeldspraak. Ieder van hen is Christus. En wat doen we voor hen? Wij katholieken zitten hier dom, ingeslapen, met weinig of geen sociaal solidariteitsgevoel! Moeilijkheden, obstakels, schandalen!
Magnet voegt er aan toe: ‘Het was niet alleen de manier waarop hij het zei, vooral Hurtado’s gelaatstrekken maakten diepe indruk op de aanwezigen. Het was even stil en, alsof hij terugkwam van ergens ver weg, voegde Hurtado eraan toe: ‘Ik pieker hier nu al dagen over… misschien was het een inspiratie van de Heilige Geest’.”
Vanaf dat moment konden zijn religieus en geestelijk leven niet meer hetzelfde zijn.
De ontmoeting van pater Hurtado met deze dakloze veroorzaakte een diepgaande spirituele ervaring die de loop van zijn leven veranderde. Hij verkreeg er een nieuw inzicht. De mystieke ervaring van een ‘zien’ met de ogen van het hart van de lijdende Jezus zelf, gepersonifieerd in deze arme dakloze stakker.
Vanaf dat moment konden zijn religieus en geestelijk leven niet meer hetzelfde zijn. Een mystieke ervaring is op een of andere manier een ‘mutatie van bewustzijn’. Er volgt een spirituele overgang naar een nieuw en dieper bewust worden van het bestaan. En dan vooral van het menselijk bestaan – het goede nieuws dat Jezus bracht en magistraal uiteenzette in de Bergrede.
Een ontstoken vlam met vele roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven als gevolg.
Maar om dit evangelie niet alleen te geloven maar vooral ook te beleven, was eerst een bekering nodig. Na de ontmoeting met de dakloze, werd pater Hurtado als een vuur dat andere vuren aansteekt. Een ontstoken vlam met vele roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven als gevolg.
Ook startte hij een toonaangevende lekenorganisatie: Hogar de Cristo (Haard van Christus). Tot op vandaag brandt daar zijn vuur. Bijna vierduizend lekenwerkers en een achtduizend vrijwilligers zetten er zich dagelijks in om de armsten van de armen met liefde en waardigheid te verwelkomen.