Jezuïet en fotograaf Jack McLain heeft een bijzonder oog voor mooie beelden – én de levenswijsheid die erin verscholen ligt. Ditmaal: de eenvoudige schoonheid van een steenmannetje.

Toen ik in Nepal was, gingen we op de koudste ochtend van onze trektocht naar de top van Poon Hill, om de zonsopkomst over de Himalaya te aanschouwen. Het was een lange dag. Het pad waarover wij liepen was bedekt met hard geworden sneeuw en ijs, waardoor bewegen uitdagend en gevaarlijk was.

Ik houd van hoe de grijze en bruine stenen op elkaar gestapeld zijn, bedekt door bevroren rijp.

Toen we met behulp van touwen de top bereikten, was daar ineens een klein heiligdom en overal van deze steenmannetjes. Ik houd van hoe de grijze en bruine stenen op elkaar gestapeld zijn, onder een laag bevroren rijp, en de felle kleuren van de wandelaars en de gebedsvlaggen. Er schuilt een eenvoudige en natuurlijke schoonheid in die met ijs bedekte stenen. De mensen geven iets kleurrijke aan deze plek, die sommigen misschien ervaren als somber en verlaten.

Wat heeft jouw erkenning nodig?

De schoonheid is in het steenmannetje. Maar als de wandelaar die schoonheid niet ziet, zou het gewoon een stapel stenen zijn. Zijn er in jouw leven misschien ook dingen die jouw erkenning nodig hebben, zodat ze tot volle schoonheid kunnen komen?