Gregory Brenninkmeijer SJ sprak korte meditaties in bij de 14 staties van de kruisweg. Beluister de overdenkingen bij statie 13 ‘Van het kruis genomen’ en statie 14 ‘In het graf gelegd’.

Statie 13: Jezus wordt van het kruis afgenomen

De dode Jezus wordt teruggeven aan wie van Hem houden. Voor degenen die Hem naar het leven stonden, is Zijn levenloze lichaam van geen betekenis meer. Verraad, geseling, spijkers en de lans hebben hun werk gedaan. De kilte van de dood wordt nu opgevangen in warme liefde, tederheid, eerbied en respect. De tijd lijkt stil te staan. De aarde houdt de adem in. De moeder ontvangt die zij droeg in haar schoot.

Stilte omhult het einde van een leven van een mens. Sprakeloosheid blijft. Er zijn geen woorden, er is geen echte troost. Herinneringen zijn er, verhalen. Woorden, die Hij sprak worden aangehaald. Gebaren, die Hij had gesteld worden gedaan tot Zijn gedachtenis. En er is geloof, dat dit het einde niet kan zijn, dat de graankorrel niet in de aarde gevallen is om daar te vergaan, maar opnieuw vruchtbaar leven voort te brengen. Het moordend mensenwerk is nu gedaan. Het woord is nu aan God.

Meditatie bij Johannes 19: 38.

Om hoop bidden wij U, God, om hoop, dat al het sterven van de wereld niet vergeefs zal zijn.

Statie 14: Jezus wordt in het graf gelegd

Het graf, laatste eer, laatste rustplaats, laatste stap, … voorbij. De grote steen als punt achter dit leven. Zij die met Jezus’ dood hun doel bereikt hadden konden opgelucht ademhalen toen de steen op zijn plaats lag. Of komt hun rusteloze hart toch niet tot rust, nu Jezus’ lichaam te rusten is gelegd. De wachters bij het graf verraden hun angstig vermoeden, dat deze dode hen niet met rust zal laten… Ons niet met rust zal laten. Nee, nu begint het pas echt: het leven.

De vrouwen bij het graf treuren en wachten, niet wetend wat zij verwachten. De steen schijnt Jezus vast te pinnen in de dood, zoals hun verdriet de vrouwen vasthoudt bij het graf. Maar de steen heeft het niet gehouden. En de vrouwen werden boodschappers van leven. En de eeuwen door, tot op deze dag ervaren we, dat de dood het laatste woord niet heeft. Alle slachtoffers, de onterecht verdrukten, zij die in deze wereld geen kans hebben gehad, geen steen is groot genoeg om hen in de dood te doen vergeten.

Die nedergedaald is ter helle, voert hen mee door Gods verrijzeniskracht.

Meditatie bij Matteüs 27: 59-61.

Goede God, met de vrouwen waken wij bij het gesloten graf, het graf van onze angst en moedeloosheid.